Sak
Lawase Ing Jero Ati
(Meyda
Nur Rohmah : 22)
Dara ngerti banget
getir-legine urip dadi anak tunggal.ing sawijine waktu dara bisa kayak ing dhuwur
langit, amerga deweke bisa oleh rasa tresna saka wong tuane. Ora ana sing bakal
njipuk kabahagiaan dara. Dheweke ora bakal ngerungokne bapak lan ibuke muni
“dadi o kayak mbak mu” utawa “deloken adhikmu luwih pinter saka awak mu” lan
sak sembarang e. Lahir saka kulawarga sing sugeh lan duweni omah gedongan kayak
instanane raja lan ratu. Saben dina bisa dicukupi tanpa kudu dipiker abot-abot
Kayak
ing dina iki, dara daftar kuliah ing pangonan kuliah sing apik banget lan masuk
ing panggonan kuliah iki angel among bocah sing sugih lan duwe dhuwit akeh (
sugeh ). Dara ora perlu mikir gawe masuk kuliah ing panggonan kuwi. Dheweke
njupuk jurusan akutansi lan bakal ngawiti masuk kuliah ing sasi 8 utawa bulan
Agustus.
*
Kring... Kring... Kring
Jam
beker ing jero kamar dara muni, tangan dara mulai ngeranggeh jam baker ing dhuwur
meja karo rupa sing ijek ketutup slimut. Lungguh sadilut lan langsung budal
adus, mata sing isih abot digawe melek garai sikile kebentuk manisan mejo utawa
pinggiran mejo.
“Aduhh....”
Ora
mikir dawa-dawa karo sikile sing lara langsung nutuk ake langkah gawe budal
adus lan siap budal menyang panggonan kuliah. Ing ngarep omah wis ana mobil
warna abang yaiku mobile dara. Dara mbukak lawang mobil lan dheweke langsung
lungguh ing jero mobil.
*
Rame
banget ing pangonan kuliah ana bocah sing duwur, ana sing kulite putih,
ganteng, ayu, elek, manis lan sak sembarange ana ing kene. Diterus ake lakune
karo rasa seneng sikile sing kiwa mulai ngelewati lawang kelas, matane dara
langsung buka sak ombo-ambane karo jatungen seng sak durunge biasa ae malih
banter. Wis akeh bocah ing jero kelas sing duweni jadwal pada karo dara.
“mbak aja mandhek ing
tengah lawang”, suarane bocah lanang sing gepuk pundake dara karo aluse.
“oh.. iyo sepurane”,
karo suara sing pedhot-pedhot kayak kaset lagu sing rusak
Kelas diwiwiti lan
dosen ngawiti absen siji-siji jeneng mahasiswane. Bobby jeneng bocah lanang
sing gepuk alus pundake dara mau. Arek lanang sing duweni duwur 178 cm , coklat
manis, alise sing kandel kayak kulite badak, mata amba lan rambut e kayak
pemain sinetron ricky harun. ( hahaha)
Dina didina bocah
lanang iki trus ngewangi dara yen dara kangelan garap tugas, ora ono angin lan
udan bobby bisa gelem ngewangi dara sing watake rodok males. Dara lan bobby mesti
garap tugas ing pendhapa sing ana ing panggonan kuliah kuwi. Buku-buku dibukai
lan akeh banget, ora sengaja regetan hasile penghapus miber ing matane bobby.
Bingung kudu ngelakokne apa dara amung ngipas-ngipas ake tangane ing ngarepe
matane bobby karo nyebul irih-irih.
“wis gak papa, amung
regedan cilik duduk watune gunung kelud seng mlebu”. Pucuk lambe ne mungggah
ing duwur dibarengi karo matane sing radak nyipit.
“huu.... sajane kuwi
mau gak tak ewangi”
“ancene bocah kok nakal
eram”. Banjur tangane dara nutug batuke bobby irih.
Bocah loro iki saben dina
ne bebarengan terus. Amerga kedaden iki bobby omong menyang dara yen dheweke
seneng lan tresna karo dara. Kaget ora keduga wajahe dara abang branang
karo ambegane sing mandek 3 detik an.
Ora bisa nolak yen dara yo duweni rasa sing podo karo bobby. Tresna sing thukul
saka geleke bebarengan (witing tresna jalaran saka kulino).
*
Ing
ulan iki dara lan bobby wis pacaran 2 tahun. Dara duweni niat gawe ngenalne
bobby ing bapak lan ibuke. Pikire dara yen bapak lan ibuke bakal setuju meruhi
bobby sing apikan marang deweke lan pinter banget ing kelas.
“bob,,
minggu ngarep sampean ana acara gak?”. Takone dara
“gak
ono acara, nyapo kok sampean takok kayak ngunu”. Saut e bobby alus menyang dara
karo matane bobby sing kaya rembulan ing bengi sing nerangi langit.
“sampean
gelem tah melu menyang omahku, mengko petok bapak lan ibuk ku”. Terus e dara
jelas ake marang bobby.
“bapak
lan ibuke sampean??”. Kaget banget sing dirasa bobby karo ambekane sing kempas
kempis.
“gelem
ya...” rayune dara karo nduduhne gaya kaya bocah cilik.
“iyo
aku gelem” saure bobby sing gawe ayem atine dara.
Dina
minggu teko. Dara wis siap-siap gawe ketemu karo bobby. Bacah lanang siji iki
ketok banget yen nderedek saka carane omong karo dara. Sak wise teko omah ibuk
lan bapake dara wis ngenteni ing ngarep omah. Bobby dijak mlebu menyang jero
omah lan mulai ditakok’i. Bapak lan ibuke dara kaget yen bobby iku anake wong
gak duwe. Ibuke dara nesu-nesu banget amerga ngerasa yen anake ayu kaya putri
iso disandingne karo bocah lanang sing mung pantes dadi sopire tok.
“aja
ngarep karo anak ku kowe!” sentake ibuke dara sing ngerasa nesu banget lan ora
peduli karo bobby sing panngah meneng wae iku mau.
“arep
mok wenehi mangan apa anak ku yen kowe kaya ngene” lanjute sing nyelot kasar
marang bobby.
“IBUKK....,
“ saute dara sing ora bisa meneng wae yen bocah sing ditresani dikaya ne ngunu
“ibuk
bener yen kula niku cuma anake wong sing mboten gadah nopo-nopo, bapak kulo
namung wong tani” saute bobby sing mulai wani gawe belo awake.
“kula
mboten gadah napa-napa, nanging kulo saget nuruti nyuwune dara, kulo tasik
saget ngusahake buk, pak..” tutuge bobby
Kerungu
omongane bobby sing kaya ngunu, ibuke dara menehi syarat gawe bobby, yaiku yen
bobby bisa nukokne dara kalung berlian deweke bisa nerus ake karo dara. Bobby
nyetujoni syarat saka ibuke dara lan deweke duweni tekad kudu bisa tuku kalung
berlian kuwi.
Saben
dina bobby ora ngenal leren, kerja apa wae dilakoni gawe buktik ake marang
bapak lan ibuke dara yen deweke tresna temenan karo dara. Omongan ibuke dara
sing bakal ngewehi restu yen bobby bisa nutokne dara kalung berlian terus dadi
pikiran ing batine bocah siji iki. Bobby sing mung anake wong tani gak bakal
bisa tuku kalung berlian koyok malek tangan, deweke bisa kuliah amerga dibiayai
pamrentah saka prestasine menang lomba dalang tingkat provinsi.
“apa
sing kudu tak lakok ne,??” Unek-unek ing
jero atine dara ndelok wong sing ditresnani nyambut gawe gak nyawang wektu.
Dara
sing weruh bobby lungguh ing pinggir lapangan langsung diparani. Dara ngarahne
tangane sing gawa botol ngombe ing ngarep wajahe bobby sing abang iring amerga
kekeselen. Diusap kringete bobby sing netes ing batuk lan pipine. Matane dara
kaca-kaca meruhi apa sing dilakukne
bobby. Eluh ing moto netes menyang pipi, tangan bobby ngelus pipi sing ana
eluhe.
“nyapo
kok nangis?”
“lerena !, kuwi mesti
abot banget”
“aku gak bakal leren,
aku bakal buktine menyang ibuk lan bapak e sampean”
“aku weruh nanging aku
bisa omong alus-alus menyang ibuk lan bapak”
“gak usah dilutngkas dhuwit
cukup, sampean gelem ngenteni sampek wektu kuwi?”
“iyo.. nanging temenan
gak opo?”
“aku gak papa”
Wangsulane bobby garai
lega unek-unek ing jero ati lan pikirane dara.
Ing sawijine dina dara
petukan marang kanca SMA ne lan omong-omongan. Ing kana dara nyeritaake apa
sing dheweke alami. Kancane dara omong yen deweke duwe barang apik lan ajaib
gak ana sing duwe ing dunia iki. Barang iki yaiku 2 lilin warna iring sing bisa
nekakne wong sing wis mati ing ngarepe. 2 lilin iki kudu disumet bareng lan
salah siji kudu disebul karo mbayangne wonge sing dipingini, lan wong kuwi
bakal teko nanging yen lilin ke loro mati wonge bakal ngilang maneh.
Dara ora percaya karo
omongan kuwi, nanging lilin panggah digawa lan disimpen. Saben dina dara mung
masi lilin lan mikirne bobby sing panggah nuruti syarat saka ibuke.
Dret....dret.....dret....
Suara hpne dara muni,
ana sms masuk saka nomer sing gak dikenal. Sak wise maca sms kuwi dara kaget
lan nangis sak banter-bantere. Ibuk lan bapake sing kerungu langsung marani
dara lan takok nyapo kok anake iku nangis. Dara malah gak jawab lan malah
ngekekne hpne menyang wong tuane
“napa niki mbak dara,
aku entok nomer iki teko hpne mas bobby, sak durunge ngapunten niki mas bobby
tiba ing dalanan perum indah permata (cedhak omahe dara) lan saiki mas bobby
digawa ing RS. Amelia”
Dara, ibuk lan bapake
langsung budhal menyang RS, nanging ora bisa dipercaya ing kono para kancane
bobby podo nangis lan muni yen bobby wis ninggal. Ing jakete bobby ana kotak
cilik lan kotak iki diwehne marang dara. Ora ana kata sing metu amerga ing jero
kotak kuwi isine yaiku kalung berlian. Ibuk lan bapake dara langsung ngerasa
nelangsa banget. Amerga wis gawe bobby kecelakaan ing dalan menyang omah. Ora
disangka yen bobby gowo kanglung berlian kuwi ing jakete lan nduduh ake ra
tresna temenan marang dara.
*
Wis ana 7 dina sak wise
bobby ninggal, dara trus nyawangi kalung saka bobby deweke iling marang lilin
sing diwehi kancane lan kepingin jajal nyumet lilin kuwi. Mung ana 2 lilin lan
lilin pertama yen disebul bakal gawe wong sing mok karepake teko nangin yen
lilin ke 2 mati wong kuwi bakal ilang maneh.
Dara mulai nyumet
lilin-lilin kuwi karo rasa wedi, tangane ngawiti nyumet korek nanging ora gelem
mekan amerga sangking nderedehke. Sing kapindho dara bisa nyumet 2 lilin kuwi
lan ora bisa dipercaya yen lilin pertama disebul bobby bisa teko. Langsung dara
ngerangkul rapet bobby sing ana ing ngarepe.
“apa sampean isa
mbalek? apa isa awak dhewe mbalik? Nyapo awak dhewe gak isa mbalek? Aku kangen
aku emoh ditinggal, apa iki akire awak dewe? Ndisik aku mikir sampean karo guyu
nanging sak iki mung tetes banyu mata sing metu”. ora bisa ngempet banyu ing
jero mata lan netes ing pipi sing alus kuwi
“aku gak apa, aja
nangis wae aku pingin eruh esem mu” wangsulane bobby sing pingin gwe dara gak
nangis
Nanging rasa kilangan
luweh gedhe dara wedi banget yen lilin ke 2 mati, bobby bakal ngilang bocahe
gak ngeculne tangan e teko bobby dirangkul rapet lan terus muni yen deweke emoh
ditinggal. Ora bisa diapa-apane lilin ke 2 mati lan bobby arep ngilang nanging
bobby omong menyang dara
“manungsa di ciptane
gawe urip lan mesti bakal mati sapa wae iku gak ana sing bisa ngalangi sing
gawe urip yen wis nakdirne mahkluk e gawe mati, bengok sak banter’e nganthi
kabeh kerungu sampek suarane entek gak bakal mbalek nanging rasa tresna gak
bakal isa ilang lan tresna iku isih ana ing jero dhada, yen kangen doa no aku,
aja nangis guyu o yen iling aku amergo gak bakal enek sing pinging eruh wong
sing ditresnani nangis, aja ngerasa dewe amerga awak dewe panggah bareng lan
sak lawase bakal terus bareng ing jero ati, mati duduk berarti aku ngilang
utawa aku ninggalne kabeh sing enek ing kene, aku kudu ngalih ndisik amergo
sing gawe urip eruh yen sing tak tinggal kuwi kuat, aku gak ana ing kene
nanging aku ijek ana ing jero ati lan dadi kenangan sing bisa terus diiling”.
Dening : Meyda Nur Rohmah
Kelas : XII
sosial 3
Sekolah : SMA N 1 PARE
Tidak ada komentar:
Posting Komentar